Zabieram Was dziś na jedną z najładniejszych tras w Tatrach. Mowa o czerwonym szlaku z Kir na Czerwone Wierchy do Kasprowego Wierchu. Trasa nie jest trudna technicznie, ale wymagająca. Przed Wam ponad 7 godzin marszu, najpierw mozolnie pod górę, a kiedy będzie na grani, zaczną się przed Wami rozpościerać piękne widoki na Polską i Słowacką stronę gór. Czerwone Wierchy to popularna trasa. Najładniejsza jesienią, kiedy to porośnięte zbocza trawą, zmieniają kolor, na czerwony. Wybierając się w ten rejon, warto celować w ładną pogodę, ale ta potrafi być wyjątkowo kapryśna i nieprzewidywalna. Z pięknego słońca, które nas obudziło Zakopanym, maszerowaliśmy w gęstej mgle, która ograniczała widoczność do 50 metrów. Planując wędrówkę po górach - nawet tych dużo niższych jak Karkonosze, czy Beskidy, koniecznie trzeba się zaopatrzyć w odzież, która będzie nas chroniła przed takimi niespodziankami. Dla mnie to była nowość, choć przecież to moja kolejna wyprawa w wyższe partie szczytów. Jeśli macie ochotę na garść zdjęć, które zainspirują Was zaplanowania wyjścia na tatrzańskie szlaki, to zapraszam na post.
.jpg "Czerwone Wierchy: szlak z Kir. Trasa, dojazd i parking")
Trasę na Czerwone Wierchy rozpoczynamy z Kir. Im wcześniej tym lepiej. Będzie więcej czasu na odpoczynek. My zebraliśmy się dopiero o 9.00 i to był błąd. Przed nami grubo ponad 8 godzin wędrówki, a przy licznych przystankach, czas jeszcze bardziej się wydłużał. Na Kasprowym Wierchu byliśmy dopiero po 17.00. Bilet udało się kupić na ostatni zjazd kolejką, choć trzeba było odstać ponad godzinę, aby dojść do kasy. Warto to mieć na uwadze, planując wyprawę w ten rejon.
Koniecznie zabierzcie ze sobą prowiant i wodę. Po drodze nie ma schronisk, gdzie można cokolwiek zakupić. Dochodząc do Kasprowego Wierchu, bufet przy kolejce, był już zamknięty.
Wchodząc do Tatrzańskiego Parku Narodowego nie zapomnijcie kupić biletów wstępu. Można to zrobić online.
W Kirach wita nas piękna, słoneczna pogoda. Jest wręcz gorąco. Zielony szlak w kierunku Schroniska na Ornaku prowadzi przez Dolinę Kościeliska po szerokim i utwardzonym szutrze, który kończy się na wysokości wejścia na czerwony szlak. Tuż za mostkiem zaczyna się mozolne podejście pod górę. Ścieżka wiedzie przez las, zaś różnica wzniesień zaczyna być już po kilku minutach, mocno odczuwalna w nogach.
Dolina Kościeliska przyciąga turystów, jest to łatwy - zielony szlak prowadzący w stronę Schroniska pod Ornakiem. Czerwony szlak wybiera dużo mniejsza grupa piechurów. Choć jest weekend, zdarzają się momenty, gdzie nie ma nikogo na ścieżce. Trzeba pamiętać, że zdarzają się tu również chwile zaniki sygnału, Internet udało się złapać dopiero po minięciu Ciemniaka. Przed nami kilka godzin marszu w zupełnej ciszy.
Pierwsze panoramy na polska cześć Tatr, zaczynają się pojawiać na wysokości Rówienki i Polany Upłaz. Przed nami malownicza panorama na Kominiarski Wierch, Stoły i Kościeliskie Kopki. Powyżej polany zobaczymy strome zbocze, tuż za nim znajdują się Wyżnia Upłaziańska Rówień, Piec i Upłaziańska Kopka. Nazwa Upłaz pochodzi od słowa upłaz, co w gwarze góralskiej oznacza - łagodny grzbiet górski. Rejon polany był kiedyś niszczony przez intensywny wypas owiec, dziś zostało po nim wspomnienie.
Mijamy Siodło za Piecem, znajdujemy się już na wysokości 1500 m.n.p.m, widoki są bardziej rozległe, ale i pogoda zaczyna płatać figle. Słońce dawno się schowało za chmurami, pojawiają się pierwsze przebłyski mgieł, które całkowicie zasłaniają widoki, nad Zakopanym pada deszcz. Pogoda się zmieniła o 180 stopni. Trzeba wyciągać kurtki, które gdzieś tam zalegają na dnie plecaka, a teraz właśnie się przydadzą.
Pomału dochodzimy do Chudej Przełączki. Widoki zaczynają być absolutnie zachwycające. Gęsta mgła, która kilka minut temu spowiła góry, tak, że nie było niczego widać na odległość 50 metrów lekko się rozrzedziła i przed nami roztacza się panorama na takie wzniesienia jak: Bystra z Błyszczem, Raczkowa Czuba, Jarząbczy, Kończysty, Płaczliwy, Ostry, Jałowiecki Przysłop, Wolowiec, Hruba Kopa, Banówka, Spalona Kopa.
Po minięciu Ciemniaka i Mułowej Przełęczy, widoki wyłaniają zaa mgły i są jeszcze bardziej imponujące. Tu, co chwilę przystaję, aby uwiecznić panoramy Tatr. Szlak wiedze po granicy Polsko-Słowackiej, mijam słupki graniczne, a trasa jest szeroka, choć kamienista. Mozolnie podchodzimy pod kolejne wzniesienia, aby za chwile z nich zejść. Cały czas trzeba uważać i spoglądać pod nogi, wydawałoby się, że na granicy państw, będzie idealnie równo, nic bardziej mylnego. Tak wysokie góry wymagają koncentracji turysty na każdy kroku. Przed nami do pokonania podejścia kolejno na Krzesnicę, Małołączniak, Kopę Kondracką, Goryczkową Czubę.
Po minięciu Kopy Kondrackiej, szlak ciągnie się po Słowackiej stronie Tatr. Jest wąski, i nie zalecam ich dla osób z lękiem wysokości. Świetną alternatywą dla piechurów, które nie są zaprawione w chodzeniu po górach, jest wjazd koleją na Kasprowy Wierch i podejście na Kopę Kondracką (dokładnie w przeciwną stronę, jak ta opisana w dzisiejszym poście), można dzięki tej alternatywnie zaoszczędzić czas i siły, jak również nacieszyć oczy takimi bajkowymi widokami. Bilety trzeba kupić ze sporym wyprzedzeniem.
Czerwony szlak Za Gładkim Przechodem, biegnie po zboczu góry, jest dosyć wąski, ale spokojnie można się minąć z turystami, którzy idą z naprzeciwka. Doliny po Słowackiej stronie ciągną się w nieskończoność. U naszych południowych sąsiadów, park narodowy w Tatrach odpowiednio - TANAP jest znacznie większy i obejmuje ponad 77% gór.
Ostatni odcinek czerwonego szlaku od Goryczkowej Przełęczy w stronę Kasprowego Wierchu ciągnie się mozolnie. GPS na mapie szlaków turystycznych przesuwa się w tempie ślimaka. My też już opadamy z sił. Kamienisty szlak wymaga koncentracji, patrzenia się pod nogi, a tu człowiek chce chłonąc widoki, aby mieć jak najwięcej wspomnień. W tle przebija się Świnica, Zadni Kościelec, Kozi Wierch, Krivań czy Szatan.
Nasz docelowy punkt ro kolejka na Kasprowym Wierchu, która gdzieś tam majaczy w tle. Tym razem zjedziemy w dół, oszczędzając siły i czas. W Kuźnicach jesteśmy grubo po 18.00.
Komentarze
Prześlij komentarz